Bijzonder om mee te maken een keizersnede!

Hoi hoi Allemaal,

Ik ben alweer 6 weken in Ghana. Bijna op de helft van mijn verblijf hier.
Deze week heb ik weer een aantal leuke dingen gedaan en meegemaakt. Wat dat is, dat ga ik nog niet vertellen. Jullie lezen het verderop in mijn blog.

10 november
Ik heb een hele productieve dag gehad op de Kidz active school. Alle kinderen met wondjes hebben we kunnen helpen. Wat ik leuk vind om te zien is dat ons werk ook echt zin heeft. Dit zie ik voornamelijk terug bij de wat grotere wonden. Je ziet dan dat de wond er steeds beter uit gaat zien en kleiner wordt. Dan zie ik weer waar ik het voor doe. Ook al doe je soms de kinderen pijn, het is wel goed dat ze iedere keer weer komen voor de wondzorg.
Alles kan hier in Ghana. Toen wij van de school naar de weg liepen stond er een man op het punt te vertrekken met zijn motor. Hij had 5 kinderen bij op de motor zitten. Het zag er heel grappig uit.
In de middag ben ik naar het internetcafé geweest. Ik wilde mijn blog online zetten maar helaas werkte de site niet echt mee. Maar met dank aan mijn zusje staat mijn blog er toch op. Helaas wel zonder foto’s. Vanaf het internetcafé ben ik met een andere vrijwilliger weer richting huis gefietst. Het was erg druk op de weg en er hing een hele vieze lucht van alle uitlaatgassen. Ook niet zo heel raar aangezien hier bijna iedereen met de taxi gaat of een motor of scooter heeft.

11 november
Tandenpoetsen doet iedereen hier buiten bij de douchehokken is een hoek en daar spuugt iedereen alles op de grond.
Ik ben al een week niet meer in het ziekenhuis geweest doordat ik ziek ben geweest. Inmiddels is het staken voorbij. Eindelijk!! Er moest vandaag een monster genomen worden van een geïnfecteerde wond om te bepalen welke bacterie erin zit. Dit monster moest naar het Teaching Hospital om onderzocht te worden. De andere vrijwilliger en ik zijn samen op pad gegaan naar het ziekenhuis om het monster af te geven. Normaal moet de familie dit zelf doen maar zij hebben het geld niet om de taxi te betalen. Voor ons kost de taxi bijna niks. Leuk om even het ziekenhuis te zien. Het lijkt al veel meer op een westers ziekenhuis. Alleen van de buitenkant al. We hebben helaas niet op een afdeling kunnen kijken maar wel even door het raam naar binnen gekeken.
Na het werk ben ik naar de office gegaan om te eten en daarna met een aantal vrijwilligers naar de stad. We zijn dit keer niet met de taxi gegaan maar met een motorking. Een motorking is een motor met daarachter een bak waar je in kunt zitten. De bestuurder bracht ons niet gelijk naar de stad maar reed door allemaal kleinere wegen. Allemaal ghanezen verbaasd kijken dat er blanke met een motorking gaan. En al die Ghanezen maar foto’s maken. Wij maar lachen en zwaaien naar alle Ghanezen. Heel leuk om mee gemaakt te hebben.

Er zijn weer 2 trips gepland. Het weekend van 22 en 23 november gaan we op nijlpaarden trip en het weekend van 6 en 7 december gaan we naar Mole national park. Ik heb er nu al zin in. Altijd gezellig om op trip te gaan en leuk om wat van het land te zien.

12 november
Op de Kidz active school is vandaag niet veel bijzonder gebeurd. Ik had alleen niet veel watten waardoor ik alleen maar de grotere wonden heb kunnen verzorgen. Ik heb Sylverster (contactpersoon van de organisatie) doorgegeven welke spullen we nodig hebben voor de wondzorg. Hij moet deze dan kopen. Hij was alleen niet erg geïnteresseerd erin en schreef ook niks op. Ben benieuwd of hij de goede spullen koopt.
In de middag had ik niks te doen dus ben ik meegegaan naar de Library. Hier komen kinderen uit de buurt naar toe om te spelen of wat bijles te krijgen. Leuk om er een keer geweest te zijn.

Mijn gastmoeder vertelde dat ze vanmorgen bij mijn kamer was geweest. Ze wilde mijn maten opnemen voor mijn jurk. Ik was alleen al weg naar mijn werk. Dus na het avondeten ben ik naar haar toe gegaan. Toen ik bij hun kwam waren ze nog aan het eten. Ze aten tizet, dat is een soort van dikke pak/pudding en het heeft de kleur van deeg. Hierbij eten ze dan een saus.
Mijn gastmoeder heeft mijn maten opgenomen. Ben heel benieuwd hoe mijn jurk eruit komt te zien.

13 november
Wat een bijzondere dag vandaag. Ik heb mee mogen kijken in de operatiekamer met een keizersnede. Heel bijzonder om te zien hoe zo’n klein mensje ter wereld komt. De operatiekamer is erg primitief, 1 deur sluit niet goed dus erg steriel is het er ook niet. Voordat ik de operatiekamer in mocht kreeg ik andere kleding. Deze kleding werd uit een zak gehaald en ik kon me gewoon gaan omkleden en daarna wachten. Vlak voor de operatiekamer staat een rode lijn op de vloer. Achter die lijn is de “steriele” ruimte. Voordat je die mag betreden moet je eerst andere schoenen aan doen. Deze schoenen liggen allemaal in een doos en zijn ook niet erg schoon. In de operatiekamer moest ik wel een mondkapje op. De operatiekamer zelf is erg rommelig. Er liggen spullen op de grond en alle voorraad aan materialen ligt er ook. Een aantal medewerkers waren druk bezig met hun mobiele telefoon. En er lag zelfs in de operatiekamer een mobiel aan de oplader. Zo raar. Mensen lopen in en uit de operatiekamer, ook tijdens de keizersnede. Steriel is het niet echt.
De vrouw kreeg een ruggenprik. Deze zat niet in 1x goed dus was de anesthesist lekker aan het wroeten met de naald tot dat die goed zat. Er werd ook niet echt met de vrouw gecommuniceerd wat ze gingen doen. Toen het kindje er eenmaal was en het kindje was nagekeken mocht moeder het kindje zien. Het is een jongetje. Er was geen emotie van het gezicht van de vrouw af te lezen. In Nederland is de moeder dan heel blij met de geboorte van het kind maar hier tonen ze weinig emoties. Ook wordt de moeder niet gefeliciteerd met de geboorte. Vaders zijn hier nooit bij de bevalling. Na de operatie gaan moeder en kind gelijk terug naar de afdeling.
Kindjes krijgen hier vaak pas na 1 week hun naam. Er wordt dan een naamgevingsceremonie gehouden. Hoe dit precies in zijn werk gaat weet ik niet.

14 november
Ik had vanmorgen niet echt veel zin om naar het ziekenhuis te gaan. Weer een lange dag voor de boeg. Uiteindelijk viel het nog wel mee. Vandaag weer iets bijzonders gezien. Er kwam een meisje van 14 jaar binnen, ze kon al 2 dagen niet plassen. Ze moest op bed gaan liggen voor onderzoek. Je zag dat er iets uit de vagina kwam. Op dat moment kwam de dokter ook binnen om haar te gaan onderzoeken. Het was niet de blaas die je kon zien. De dokter zei dat het een soort van zak ik waar al het bloed van haar menstruatie is ingekomen. De dokter heeft hier een snee in gemaakt en al het bloed eruit gehaald. Ook heb ik vandaag mijn eerste patiënt gezien die binnen is gekomen met een slangenbeet. Het meisje was heel erg in de was en rusteloos. Ze was onverstaanbaar aan het praten en erg beweeglijk. Ze hebben om haar polsen verband gedaan en dit vastgemaakt aan de bedrekken. Dit omdat ze anders iedere keer het infuus eruit trok.

Er is ook meer nieuws over het andere ziekenhuis waar ik misschien naar toe zou gaan. Er moet 250 ghana cedi betaald worden om daar vrijwilligers werk te mogen gaan doen. Er is overleg geweest met de organisatie maar zij gaan dit niet betalen. Dus jammer genoeg ga ik niet in het andere ziekenhuis werken. Ik had het heel leuk gevonden als het wel had gekund. Nu ga ik proberen of ik in het central hospital op een andere afdeling kan gaan werken.

Jaaa mijn jurk is precies op tijd klaar voor de wedding. De jurk moet alleen nog wat ingenomen worden aan de bovenkant maar ik vind hem echt heel leuk geworden. Nu kan ik morgen in stijl naar de wedding.


15 november
Vandaag is de dag van de bruiloft. Heel leuk om een keer mee te maken hoe een bruiloft hier gaat. Samen met mijn gastvader en twee andere vrijwilligers zijn we met de taxi er naar toe gegaan. Het was nog een eindje rijden naar de andere kant van de stad. Alle 3 hadden we onze Ghanese jurk aan. De bruiloft begon om 9 uur. Wij waren er rond half 10. Er was een koor aan het zingen in de kerk. De bruid droeg een hele mooie witte jurk. Tijdens de hele bruiloft werd er veel gezongen en gedanst. Maar ook een hele lange toespraak gehouden. Het hele gebeuren rond de bruiloft staat allemaal wel in het teken van het geloof. Alles rondom de bruiloft vond plaats in de kerk. Ook het aansnijden van de taart en het ontkurken van de champagne flessen. Aan het eind van de bruiloft werd er veel gezongen en gedanst. Heel leuk om te zien. Ook kreeg iedereen toen een zakje met daarin een flesje drinken en wat te eten, een bak met rijst. In Nederland zijn we gewend om na de kerkdienst nog een feest te hebben en dan lekker te eten. Maar hier krijg je het mee naar huis. Heel apart. Uiteindelijk duurde de bruiloft tot 13 uur. Daarna ging iedereen naar buiten en heb ik nog een paar foto’s gemaakt met mijn gastgezin.
Dus voor diegene die benieuwd zijn naar mijn jurk en naar mijn gastgezin. Zie hieronder de foto’s.

16 november
Een rustig dagje vandaag. Mijn gastgezin gaat naar de kerk, zoals ze iedere zondag doen. En ik heb me deze ochtend vermaakt met een beetje lezen en kaarten schrijven.
In de middag ben ik met een aantal vrijwilligers naar het zwembad geweest. Er zijn hier in Tamale best wel wat zwembaden alleen zijn ze bijna nooit open of het water is er erg vies. Dit zwembad was nu wel open en het water was ook redelijk goed dus hier hebben we dan ook maar even gebruik van gemaakt. Op de fiets naar Wooden. En van daar met de taxi naar het zwembad. Onderweg naar Wooden had ik voor de zoveelste keer een platte voorband. Om gek van te worden want het fiets zo irritant. En net op het stuk naar Wooden kom ik geen fietsenmaker tegen.
Heerlijk om even een keer te kunnen zwemmen. Zorgt lekker voor verkoeling want het is vrij warm overdag. Het waait nu wel wat meer maar overdag wordt het de komende tijd alleen maar warmer. Ik vond het al heel warm laat staan als het nog warmer wordt. Het is nu al geen pretje om naar het kantoor of de stad te moeten fietsen. Er is hier heel veel vals plat en dan met die zon erbij is het flink zweten.