De eerste week

Hello Salaminga,

Ik heb zoveel te vertellen aan jullie. Ik ben nog maar een week in Ghana maar wat heb ik al een hoop beleefd en gezien.

4 oktober ben ik de hele dag onderweg geweest om naar Accra te reizen. Om 7.30 uur van huis weg gegaan want om 10.55 uur ging mijn vlucht van Dusseldorf naar Londen Heathrow. In Londen 2 uur moeten wachten tot dat mijn vlucht naar Accra zou vertrekken. Maar zoals het in Ghana ook gaat moest ik geduld hebben. Mijn vlucht vertrok uiteindelijk een half uur te laat. Na een vlucht van bijna 6 uur was ik dan om 20.10 uur lokale tijd in Accra. Pff de hitte kwam gelijk om me af. Dat was wel even wennen. En dan ook nog tussen allemaal donkere mensen waar je als blanke er op valt. Gelukkig werd ik in Accra bij het vliegveld opgehaald door Toontje, een Belgische vrouw die met haar gezin in Accra woont. Ze kon niet in het gebouw van het vliegveld zelf komen dus ik moest naar buiten komen. De Ghanezen weten dat je als blanke geld hebt en het eerste wat ze dan ook van je proberen te krijgen is geld. Hier had Toontje mij al voor gewaarschuwd. De twee andere vrijwilligers waren er al en samen zijn we met Tootnje meegegaan. Het was al laat toen we bij het guesthouse van Toontje aankwamen. We zijn lekker gaan slapen.

5 oktober
Ik heb gelijk kennis gemaakt met Afrika want we hadden geen stromend water. Dus heb ik lekker een bucketshower genomen. Het water uit de kraan kun je overigens niet drinken. Je koopt hier zakjes water. Deze kun je om de paar meter op straat kopen.
In de ochtend zijn we eerst door de buurt gaan lopen. Je kunt dan goed het verschil zien tussen mensen die geld hebben en die arm zijn. De rijkere mensen hebben een huis die omheind is duur een muur waar meestal ook prikkeldraad over heen loopt en sommige hebben security. Al zit de security de helft van de tijd te slapen. De arme hebben alleen een primitief hutje. Aan het eind van de ochtend zijn we met een vriend van Toontje door Accra gereden. In Ghana rijden echt heel veel taxi’s. Ik vond het echt zo bizar dat ik nu echt in Ghana ben! Overal langs de kant staan hutjes waar de mensen echt van alles verkopen. Je kunt het zo gek niet bedenken. En dan het verkeer. Verkeersregels kennen ze volgens mij niet. Links of rechts inhalen het maakt allemaal niet uit, het is niet duidelijk wie er voorrang heeft en of er überhaupt verkeersregels zijn.. En toeteren doen ze ook heel veel, vaak als ze iemand inhalen of als iemand in de weg rijd. De wegen zijn er wel heel slecht. Je hebt er wegen met asfalt maar daar zitten overal gaten in het wegdek. Tijdens het rijden moeten ze dan ook vaak afremmen voor een gat of voor drempels want die zijn er ook veel.
In Accra zijn we eerst geld gaan wisselen. Heel bizar dit kan gewoon langs de kant van de weg. Daar stond iemand met een hele lading ghanees geld, cedi’s, en kon onze euro’s inwisselen. We wisten wat de koers was dus zo wisten we ook dat we niet te weinig geld zouden krijgen. 4 cedi is 1 euro.
Mijn lichaam moet echt wennen aan het weer en eten heb ik gemerkt. Het is hier benauwd warm. En voor het bereiden van het eten gebruiken ze veel olie en kruiden. Dit is ons lichaam niet gewend.

6 oktober
De dag begon voor mij om 4.30 uur. Mezelf even opfrissen en alle spullen bij elkaar pakken want om 5.15 uur zou Toontje ons ophalen om ons naar het busstation te brengen vanwaar onze bus om 7.00 uur zou vertrekken. Maar zoals dat in Ghana gaat moet je geduld hebben. Ze kijken allemaal niet zo nauw naar de tijd. Al viel het deze keer nog mee want om 7.10 uur vertrok ik voor een 12 uur durende busreis. De reis op zich viel me reuze mee. Er was airco in de bus en genoeg ruimte om fatsoenlijk te kunnen zitten. Onderweg was er zoveel te zien. Er is veel groen en bergen te zien. Tijdens de hele reis hebben we een aantal stops gemaakt. En dan moet er ook geplast worden. Dus wij opzoek naar een wc. Deze was er dus niet. Er was alleen een gezamelijke ruimte waar een goot langs de muur liep en daar moest je staand gaan plassen. Dat was toch wel een hele ervaring.
Ook wordt je overal aangekeken door de Ghanazen en roepen ze naar je. Na een reis van 12 uur zijn we dus aangekomen in Tamale. Daar werden we opgehaald door Bash, een ghanees die werkt voor voluntary africa. Hij heeft een taxi voor ons geregeld. Een taxi die uitpuilde van de koffers. De kofferbak kon niet meer dicht en wij moesten met z’n drieën nog bij in de taxi. En wij maar bang dat de koffers uit de taxi zouden vallen. Dus zo goed als we konden hebben we onze koffers vastgehouden. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en zijn we bij de kidz active lodge aangekomen. Hier verblijven we tijdens de introductie week. Hier hebben we nog een beetje luxe, iedereen een eigen kamer met airco, wc en toilet als we stromend water hebben en de wc doorspoeld. Dit is namelijk ook niet altijd het geval. In de nachten is er ook altijd security aanwezig.

7 oktober
De eerste dag van de introductie. Bash en Sylvester hebben ons het een en ander verteld over Tamale, de veiligheid en wat we wel en niet moeten doen hier. Na het introductie praatje zijn we met Bash de stad gaan verkennen. Dit gingen we doen op de fiets. Zoals ik al vertelde is het verkeer hier één grote chaos dus voor mij niet echt makkelijk om te fietsen. En ook de warmte maakt het er niet makkelijker op. De eerste keer fietsen in Ghana was dan ook een hele ervaring. Straat namen kennen ze hier bijna niet dus om de weg te onthouden moeten we dus herkenningspunten hebben. Ik weet nu de weg aan de hand van 3 drempels over en dan naar link, bij de rotonde recht door en dan 5 drempels over. Bash heeft ons verschillende dingen in de stad laten zien, de bank, het postkantoor, de winkels etc. Om bij de bank te komen moet je een stukje over de hoofdweg van Tamale en hier moet je links afslaan. Wij stonden netjes voor het stoplicht te wachten tot dat die groen werd om eerst naar de overkant van de straat te gaan en vervolgens links af te gaan. Maar zo gaat het hier allemaal niet. Als het groen wordt steek je gewoon de weg schuin over, met gevaar voor eigen leven want iedereen rijd gewoon door. Op straat wordt er vaak salaminga, blanke, naar je geroepen door kinderen. Ook zwaaien ze naar je. Ze vinden het erg leuk als je dan terug zwaait.
Pff het weer valt wel tegen. Het is erg benauwd en warm en dat merk ik aan mijn lichaam. Ben zo nu en dan nog misselijk. Dit heeft iedereen in het begin.
Op dinsdagavond eten de vrijwilligers samen bij de kidz active lodge. Hier heb ik dus alle andere vrijwilligers ontmoet. Erg leuk om van hun ervaringen te horen en tips te krijgen.

Ik heb sinds zondag ook een Ghanees nummer. Het netwerk is hier niet altijd even best en kan je dan soms ook verbinden met een verkeerd nummer. Zo ben ik dus ook al meerdere keren gebeld door een onbekend ghanees nummer. Sinds vandaag heb ik ook internet op mijn telefoon. Dit is hier echt heel goedkoop voor 2 cedi heb je 60 mb. Ideaal dat internet. Kan ik contact houden met het thuisfront. Ook heb ik al even gebeld met thuis. Ik vond het fijn ze even gesproken te hebben.

8 oktober
Vandaag was het echt wel heel warm. In de ochtend was de zon er al snel door. In de zon is het echt bloedheet. En wij moesten nog fietsen ook. Geduld moet je hier veel hebben want de tijd komt niet zo nauw. Wachten, ja daar ben ik niet zo goed in normaal gesproken. Al gaat het me hier nog wel goed af. Soms is het ook wel lekker even niks te hoeven zo kan ik weer even bijkomen. Vandaag zijn we naar de kidz active school geweest. Dit is een school die gefinancierd wordt vanuit Nederland. Hier gaan zo’n 500 kinderen naar school. We zijn langs de verschillende klassen geweest. Wanneer wij binnen kwamen gingen de klas gelijk staan en zeiden in koor Goodmorning, how are you? Heel apart om te zien. Maar voor de rest zit er weinig structuur aan de lessen. Je ziet kinderen in en uit de klassen lopen en doen waar ze zin in hebben. Ook hebben ze een opvang voor de kleintjes. Hier gingen we ook even kijken. Alle kleintjes kwamen gelijk op je af en wilden je hand vast houden. Zo lief om te zien. Ik zou er zo eentje mee naar huis willen nemen.
Ik begin er wel aan te wennen dat de wc niet altijd doorspoelt en dat er niet altijd water uit de kraan komt.


9 oktober
De eerste nacht dat ik echt goed geslapen heb. Al word ik standaard om 5 uur wakker door de moskee. Moskees heb je hier echt heel veel. In het noorden van Ghana is het grootste gedeelte van de bevolking Moslim.
In de ochtend hebben we djembee les gehad. Dit was erg leuk. In het begin wel lastig maar toen ik het een keer door had ging het goed. Volgens mij is het resultaat te zien op de facebook pagina van vrijwillig wereldwijd. Na de djembee les zijn we naar het wondzorgproject op de kidz active school geweest. Hier worden alle kinderen met wondjes geholpen. Veel kinderen hebben hier namelijk wondjes. Zelf doen ze er inkt of zand in om het bloeden te stoppen. Veel wondjes zijn in het begin dus ook erg vies.
In de avond met alle vrijwilligers bij het kantoor gegeten. Hier heb ik dan ook voor het eerst iets van ghanees eten gekregen. We aten yam met sla en kip. Yam lijkt qua structuur wel wat op aardappel maar is alleen wat harder als je het hebt gefrituurd. Het smaakt wel goed.
De weg in de stad begin ik ook steeds beter te leren kennen. Ik weet nu waar ik de meest belangrijke dingen kan vinden, zoals de supermarkt, bank en het postkantoor.

10 oktober
Vandaag naar het ziekenhuis geweest waar ik kom te werken. Dit zou in eerste instantie het West hospital zijn maar dit is veranderd naar het Central hospital. Dit omdat de twee andere vrijwilligers waar ik mee aankwam in Tamale hier ook naar toe gaan. Zo kunnen wij samen er naar toe fietsen. Bij het ziekenhuis hebben we meer zitten wachten dan dat we wat hebben gezien van het ziekenhuis. Ik weet voor de eerste twee maand al wel op welke afdelingen ik kom te werken. D eerste maand ga ik naar de female ward en de tweede maand naar de childrens ward. Ik heb heel even een kijkje mogen nemen om de female ward. Wat ik zo zag is dat er veel vrouwen liggen. Ook in de gang en op de afdeling zelf liggen matrassen op de grond waar vrouwen liggen. De meeste hebben een infuus.
Ik ben erg benieuwd hoe het werken er gaat zijn.
De rest van de dag kon ik rustig aan doen en zijn we bij de lodge geweest om mijn spullen in te pakken want ik ga naar mijn gastgezin.
Rond 16.45 uur ben ik opgehaald door Bash en naar mijn gastgezin gebracht. Ik verblijf in een gezin met een moeder, vader en een meisje van 5 maand oud. Ik heb een eigen kamer maar deze zit naast het gebouw waar mijn gastgezin woont. In mijn kamer staat een bed en een tafeltje met een stoeltje. Dat wordt drie maand uit 2 koffer leven. Verder heb ik een ventilator aan het plafon maar nog is het bloedheet. En een douche met stromend water en een normale wc heb ik ook niet. Nu moet ik bucketshowers nemen. Met mijn emmertje water en kommetje naar het badhuis om me daar te wassen. Ook voor de wc moet ik daar naar toe. Ik heb een “wc” die alleen door vrijwilligers wordt gebruikt. Het is een houten kist boven een kuil en in die kist zit een gat. En de wc is ook nog eens super smerig. Overal ligt rood zand. Dat wordt drie maanden afzien . Wat zal ik blij zijn als ik weer thuis ben en een douche kan nemen.


Tot zover mijn belevenissen van deze week. Al met al is het toch wel een lang verslag geworden. Hoop dat jullie zo een beetje een indruk krijgen van wat ik heb gezien en gedaan de eerste week.


Mocht je een kaartje of iets willen sturen naar mij dat kan naar het volgende adres:
Laura Boland
P.O. Box TL 1854
Tamale N/R
Ghana West Africa