De beslissing is genomen

Hallo Allemaal,
Hier alweer mijn blog van week 8. De weken vliegen voorbij nog maar 5 weken te gaan.
Jullie zullen wel denken de beslissing is genomen, wat is dat nou weer?? In mijn verslag vertel ik jullie er meer over.

24 november
Op het wondzorgproject op de Kidz Active School waren we vandaag met z’n drieën aan het werk. Het werken ging lekker vlug. We hebben alle klassen kunnen helpen. Dat geeft wel weer een fijn gevoel als alle kinderen geholpen zijn. In de pauze kwam kleine Justin, hij zit bij de creche, naar ons toe. Justin is een lief maar ook wel eigenwijs jochie. Normaal is hij heel actief en wil graag met je spelen maar vandaag niet. Hij ging bij mij op schoot zitten en wilde slapen. Een andere vrijwilliger zei al dat hij erg warm aanvoelt en dat klopte ook. Aan het einde van de pauze ben ik met Justin naar zijn moeder gegaan. Zijn moeder is docent op school. Zij vertelde al dat Justin al aan het hoesten was. Ik heb hem terug gebracht naar zijn klas zodat hij daar wat kon slapen.
In de middag ben ik naar de office gegaan om daar te eten. Mijn plan was om naar het internetcafé te gaan maar ik ben in de office blijven hangen. Sinds kort kunnen we er ook op de wifi. Dus heb ik in de office even mijn blog online gezet en geskypt met mijn moeder. Dat is een stuk rustiger dan wanneer ik in het internetcafé zit. En als afsluiter van de dag het leukste klusje dat er is….. mijn was doen. Helaas moet dat ook gebeuren.

25 november
Vandaag hebben we in het ziekenhuis een groepsfoto gemaakt met al het personeel van de afdeling. Ik heb de foto nog niet. Deze krijg ik via de mail van de andere vrijwilliger. Ook werden we getrakteerd op drinken en een soort loempia’s. Erg lekker. De tijd ging wel redelijk snel want ik had iets te doen in het ziekenhuis. De dossiers van nieuwe opnames op orde maken en infusen verwijderen.
Na het werken ga ik bijna altijd naar de office. Toen ik daar kwam waren er verder helemaal geen vrijwilligers. De laatste tijd komen er maar weinig vrijwilligers ’s middags meer naar de office. Dit vind ik wel erg jammer. Het was altijd wel gezellig om elkaar daar even te zien.
Om de middag op te vullen ben ik even naar de culturele markt geweest. Ik heb oorbellen voor mijzelf gekocht en eens even rondgekeken om ideeën op te doen welke souvenirs ik nog ga kopen.

26 november
Op de Kidz Active School leek ik vandaag wel een politie agent. Wat waren die kinderen elkaar toch aan het slaan en schappen. Als je ze dan uit elkaar haalt en aanspreekt dan lachen ze er ook nog om. Nou dat gaat er bij mij niet in. Dan zet ik ze even om een bankje en kunnen ze nadenken wat ze allemaal hebben gedaan.
Verder heb ik wel lekker gewerkt vandaag. We waren weer met z’n drieën dus weer alle kinderen kunnen helpen.
Na het werk ben ik naar de office gegaan want Bash zou mijn pakket komen brengen. En ja hoor die was er!! Dankjewel familie voor de donaties voor het wondzorgproject!! Zijn we erg blij mee!
Verder heb ik nog even met Bash zitten praten. Ik heb niet zoveel plezier er meer in om in het ziekenhuis te werken. Ik heb nu wel gezien hoe ze te werk gaan en wat ze allemaal doen. Daarbij doen ze gewoon heel weinig in het ziekenhuis en dan ga ik mij liever op een ander project nuttig maken waar ik wel plezier aan beleef. Bash heeft zijn eigen wondzorgproject en ik heb hem hier eens naar gevraagd. Hij heeft mij hier wat informatie over gegeven. Zijn broer helpt hem bij dit project. Ze werken op twee scholen waar ze de wondzorg doen. Het lijkt mij erg leuk om op dit project te gaan werken op de dagen dat ik nu in het ziekenhuis werkte. Ik ga zo snel mogelijk met Bash kijken naar zijn project om te zien of ik er mijn laatste weken echt wil gaan werken.
27 november
Op het verzoek van mij hebben mijn ouders een potje appelstroop in het pakket gedaan. Vanmorgen heb ik dan ook lekker appelstroop op mijn brood gehad. Hmmm wat smaakte dat lekker na bijna 8 weken niks anders dan jam of ei op je brood te hebben gehad.

Vandaag zijn Irene (andere vrijwilliger) en ik met Bash op stap gegaan om onze donaties weg te geven aan een kliniek. Irene had heel veel spullen meegenomen en ik had naalden en spuiten meegenomen uit Nederland. Ik wilde dit niet aan het ziekenhuis geven waar ik nu werk want daar hebben ze genoeg spullen. Irene en ik wilde allebei onze spullen naar een kliniek of ziekenhuis brengen waar ze de spullen echt nodig hebben. Bash stelde voor om naar Adams clinic te gaan. Een kliniek die heel veel vrijwillig doet. De patiënten hoeven alleen hun medicatie maar te betalen. Wij waren er beide gelijk over eens dat we daar onze spullen aan wilde geven. Samen met Bash zijn we er naar toe gegaan. Toen we binnen kwamen werden we heel warm en vriendelijk ontvangen. De dokter, oprichter van de kliniek, en zijn zoon kwamen naar ons toe. Ze waren heel vriendelijk en blij dat wij onze spullen wilden doneren aan de kliniek. Ze konden alles gebruiken zeiden ze. We hebben een aantal foto’s gemaakt met de dokter en zijn zoon. Heel erg leuk om de reacties te horen van de dokter. Ik heb er een heel goed gevoel bij dat ik mijn donaties aan deze kliniek heb gegeven! De dokter wilde graag de foto ook hebben die wij hadden gemaakt zodat hij deze kon ophangen.

28 november
Ik heb gisteravond en vanmorgen toen ik in bed lag liggen denken wat ik nou wil met het werken op de female ward. Zoals ik al vertelde ga ik niet meer met zoveel plezier werken daar. Dit speelt sinds vorige week. Ik ben hier vrijwillig dus kan als ik dat wil naar een ander project. Ik heb besloten om te stoppen met werken op de female ward en te gaan kijken of ik op het project van bash kan gaan werken. Ik denk zelf dat ik me hier nuttiger kan maken en meer voldoening in mijn werk vind dan blijven rondlopen in het ziekenhuis. Vandaag is dan mijn laatste dag in het ziekenhuis. Of ik volgende week als op het project van Bash kan werken dat weet ik nog niet. Mocht dat nog niet kunnen dan wil ik kijken of ik een dienst mee kan kijken op de labour ward, dat lijkt me leuk om een keer gezien te hebben na al die verhalen van andere vrijwilligers. Mocht dat niet kunnen dan ga ik de hele week naar de Kidz Active School. Daar heb ik meer plezier in en kan ik mij nuttiger maken dan in het ziekenhuis.
Ik heb dus aan het hoofd van de afdeling verteld dat ik ga stoppen met werken daar en dat ik naar een ander project ga. Er kwam niet zoveel reactie van haar kant. Al maakt me dat niet zoveel uit want ik mocht haar toch al niet zo. Andere verpleegkundigen zeiden dat ze het jammer vonden dat ik weg ga. Ze vroegen of ze mijn nummer mochten hebben. Dacht het niet, wordt ik dadelijk iedere keer gebeld. Mijn laatste dag heb ik me nog wel een beetje nuttig kunnen maken. Ik heb geholpen met bloedprikken. Dat vond ik wel leuk om nog te doen en de tijd ging ten minste ook snel.
Ik had er geen moeite mee om afscheid te nemen van het ziekenhuis. Met niemand had ik echt een band dus dat maakt het ook wel makkelijker.
Toen ik weer thuis kwam bij mijn gastgezien was het heel druk buiten. Allemaal mensen die ik niet eerder heb gezien. Er is een naamgevingsceremonie morgen en ze zijn nu alles aan het voorbereiden. Ze waren druk bezig met koken. Als er een baby wordt geboren dan wordt vaak pas na een week de naam bekend gemaakt en hier hoort dan een naamgevingsceremonie bij. Moslims doen dit niet.

Mijn gastouders waren rond 17 uur nog niet thuis. Normaal als ik rond 16.45 uur naar hen toe ga dan zijn ze al buiten bezig met het koken. Ook Rebecca was nog niet thuis. De buurvrouw vertelde mij toen dat mijn gastouders met mijn gastzusje naar het ziekenhuis zijn. Ze was aan het overgeven en had diarree. Aan het begin van de avond kwam mijn gastvader weer thuis, mijn gastmoeder is in het ziekenhuis gebleven. Mijn gastvader vertelde dat ze geen malaria heeft maar wat het wel is weten ze nog niet precies.


29 november
Vannacht/vanmorgen hoorde ik al vroeg geluiden buiten, iemand die aan het vegen was denk ik. Ik keek op de klok en het was 4 uur. Ik heb mijn oordoppen in gedaan en me lekker nog een keer omgedraaid. Dat is mij toch echt veel te vroeg af om wakker te worden. Nou ben ik hier sowieso wel vroeger wakker als ik vrij ben dan in Nederland. Ook in het weekend ga ik rond 20.30 uur slapen en sta ik rond 7.30 uur op.
Het was al weer vroeg een drukte van belang op de binnenplaats. De naamgevingsceremonie ging verder. Ik heb er verder niet zo heel veel van meegekregen want ik ben naar de stad gegaan.
Er moest geld gepind worden want volgend weekend gaan we weer op trip. Dit keer naar Mole National Park. Hopelijk gaan we olifanten zien. Daarna nog even over de culturele markt gelopen om ideeën op te doen voor Sinterklaascadeautjes, want donderdag gaan wij dit met alle vrijwilligers vieren. En daarna naar Wooden om daar te lunchen met twee andere vrijwilligers. We hebben de hele middag gezellig bij Wooden gezeten.

Mijn gastzusje ligt nog steeds in het ziekenhuis. Ze heeft een infuus gekregen en krijgt hierdoor vocht binnen. Ik heb mijn gastouders vandaag niet gezien dus weet nog steeds niet wat er nou precies aan de hand is.

30 november
De dag begon zo goed maar eindigde minder goed. Vanmorgen voelde ik me goed. Buiten gezeten, mijn was gedaan en even lekker gelezen om daarna naar het zwembad te gaan. Met de fiets naar Wooden en daar een taxi nemen. Mijn buik was toen al wat aan het rommelen. Bij het zwembad heb ik wel lekker gezwommen maar mijn buik voelde niet helemaal goed. Op de terug weg begon ik mij minder goed te voelen. Eenmaal thuis voelde ik aan mijn voorhoofd en deze was erg warm, ook had en diarree en beginnende hoofdpijn. Daarna kreeg ik soms ook nog koude rillingen, ik heb verhoging. Ik hoop niet dat het weer malaria is. Ben ik korte tijd nog nooit zoveel ziek geweest als hier.
Ik had ook weer even een emotioneel momentje. Helemaal alleen ver weg van mijn ouders, weer ziek en niet weten wat je hebt. Klote gevoel is dat.

Mijn gastzusje is ontslagen uit het ziekenhuis. Wat ze nou precies had daar ben ik niet achter kunnen komen maar het gaat nu weer goed met haar.

1 december
Ik ben maar niet naar het werk gegaan want ik voelde me niet lekker. Voor de zekerheid toch maar een malaria test gedaan bij de new lifeclinic. Ik had al 45 min zitten wachten en nog was ik niet aan de beurt voor het bloedprikken. Toen ben ik maar eens gaan vragen en heeft ze mij meegenomen voor bloedprikken. Gelijk maar gevraagd hoelang dat het duurde voor de uitslag bekend is. Ze zeiden 20 min maar na een half uur was de uitslag er nog niet dus ben ik maar weer gaan vragen. Ze heeft het voor mijn na gevraagd. 10 min later was de uitslag er dan. GEEN MALARIA!!